Istočna Srbija – Nezaboravni put kroz vreme!

Istočna Srbija pažljivo čuva svoje vekovno nasleđe, netaknutu prirodu, planine, običaje i ljude.
Teško je reći da li je istočna Srbija bogatija kulturno-istorijskim spomenicima ili prirodnim lepotama. Pečat ovom kraju daje reka Dunav sa Đerdapskom klisurom, jednom od najlepših u Evropi. Mnogobrojne pećine otvorene za turističke posete, Srebrno jezero, i naravno, još uvek neotkriven biser – kanjon reke Vratne – upotpunjuju spisak prirodnih lepota. Posetu istočnoj Srbiji treba iskoristiti i za razgledanje mnogih istorijskih i kulturnih belega. Prirodni kameni mostovi u selu Vratna kod Negotina, manastir Bukovo, spomenik Hajduk Veljku Petroviću, rodna kuća Stevana Mokranjca, samo su neka od odredišta na ovom putu. Naravno, u svakom gradu istočne Srbije čekaju vas i specijaliteti tog podneblja. Ipak, najveća atrakcija ovog kraja smeštena je kod Zaječara – rimska carska palata Feliks Romulijana, koja se nalazi na listi zaštićene svetske baštine Uneska.
Putešestvije se nastvalja do mnogobrojnih seoskih domaćinstava u blizini Donjeg Milanovca, Kladova, Golupca, Majdanpeka i Negotina koja se bave seoskim turizmom.

Ukoliko krenete put Istočne Srbije, evo nekoliko predloga šta obavezno morate da posetite

Arheološki lokalitet „Lepenski vir“ – Lepenski vir je sedište jedne od najznačajnijih praistorijskih kultura, smešteno na desnoj obali Dunava, u Đerdapskoj klisuri. Ime je dobio po dunavskom viru, a bio je je sedište jedne od najvažnijih kultura praistorije. Muzej „Lepenski Vir“, jedina je dostupna muzejska postavka u našoj zemlji posvećena jednom praistorijskom lokalitetu.

Rajačke pimnice – Na krajnjem istoku Srbije, dvadesetak kilometara južno od Negotina, nadomak srpko-bugarske granice, nalaze se i nadaleko čuvene Rajačke pimnice. Na području Negotinske krajine, poznate po bogatim vinogradima iz drevnih rimskih vremena, seosko stanovništvo je, vekovima se baveći vinogradarstvom, osnivalo posebna naselja u blizini svojih stalnih prebivališta. Naselja su dobila naziv pivnice ili pimnice, kako vinske podrume naziva lokalno stanovništvo u negotinskom kraju. Rajačke pimnice čini 270 rustičnih kamenih zdanja (od preko 300 koliko ih je nekada bilo) starih više od dva veka, centralna fontana i trg posvećeni Svetom Trifunu. Uzane ulice vode do sledećeg reda priordno nastalih kamenih vinskih podruma, namenjenih proizvodnji i čuvanju prirodnih rajačkih vina.

Rajkova pećina – Izuzetan spomenik prirode, predstavlja jednu od najlepših pećina u Srbiji. Uređenim pešačkim stazama unutar pećine, dostupna su oba horizonta – i suvi i rečni. Ukrašeni su svetlucavim belim pećinskim nakitom i zanimljivim travertinskim kadama najraznovrsnijih veličina, boja i oblika. Nedaleko od ulaza u pećinu, spajanjem vojvodine reke sa Paskovom, koja je važna u vlaškim ritualima, nastaje Mali Pek, zlatonosni tok na koji turisti vole da svrate kako bi se oprobali u ispiranju zlata.

Majdanpek je tipičan rudarski grad u kojem rudarstvo ima tradiciju dugu 7.000 godina. Atrakcija je obilazak Rudnika bakra, gde može da se sazna sve o savremenim načinima dobijanja bakra i zlata. U centru Majdanpeka nalazi se Crkva Svetih apostola Petra i Pavla, koja se, zbog svoje arhitekture, svrstava u neobične pravoslavne svetinje. Izgrađena je 1856. godine, u
„švajcarskom stilu“.

Donji Milanovac pominje se još u 15. veku kao varošica Poreč, na istoimenom dunavskom ostrvu.
Zbog čestih poplava, po naredbi kneza Miloša iz 1830. godine, preseljen je na desnu obalu Dunava. Ime dobija po starijem Miloševom sinu Milanu, a 1859. godine dodaje mu se i naziv Donji da bi se razlikovao od Gornjeg Milanovca, koji je osnovan iste godine. Donji Milanovac građen je po prvom regulacionom planu u Srbiji, po idejnim skicama vojvode Porečkog Stefana Stefanovića – Tenke. Dunav i njegove mnogobrojne pritoke u okolini Donjeg Milanovca imaju zajednički naziv „Poreč“.